Ilıca kontrol noktasından çıktığımda ayak bileğim bir hayli şişmiş ve acı veriyordu. Daha önümde yaklaşık 100K vardı ve acaba yarışı bu bilekle bitirebilecek miyim diye endişelenmeye başlamıştım. Henüz başıma gelecekleri bilmiyordum tabiiki J İznik ile ilk kez 2013 yılında tanıştım. O yıl dağ maratonu koştum. O zamanlar için koştuğum en uzun mesafeydi. Henüz herhangi bir yol maratonu koşmamıştım ve bir hayli kiloluydum. 2014 yılında ise hiç düşünmeden Orhangazi Ultra’ya yazıldım ve 80K’lık parkuru 10 saat 25 dakikada bitirdim. 2015 için ise kayıtlar açılır açılmaz 130K için kaydımı yaptırdım. Bu sene TDS koşma hakkı da kazandığım için bu yarışın önemi bir kat daha artmıştı. Şimdiye kadar hiç koşmadığım kadar uzun bir mesafeyi koşacaktım ve bu yarış TDS için de çok önemli bir sınav olacaktı. İznik için çok da planladığım gibi idman yapabildiğimi söyleyemem. Haftalık km’ler ve tırmanışlar hedeflerimin altında kaldı. Daha önce hiç gece koşmadığım için gece koşusu benim açımdan